این سبک از معماری متعلق به معماری پیش از اسلام ایران می باشد، تاریخ ایلام و ایران از آغاز به هم گره خورده چرا که ایران زادگاه اصلی ایلامیان بوده است. در این راه متاسفاه از معماری ایلامی اطلاع زیادی در دست نبوده و تنها می توان به نقش مهرهایی که مربوط به دوره اولیه ایلام بوده و یک نقش برجسته مربوط به نینوا که در دوران آشوری بنا شده اشاره کرد.

بناهای شاخص در معماری ایلامی

محوطه قدیمی زاغه در دشت قزوین، تپه سیلك كاشان، معبد چغازنبیل مربوط به دوران  ایلامیان، تپه هگمتانه و نوشیجان تپه در استان همدان از نمونه‌های  معماری ایلامی هستند. نمونه دیگر این دوران، معماری مادی استودان‌ها است كه برخی از آنها را در دكان داوود در نزدیكی سرپل ذهاب، در فخریك كردستان و… میتوان مشاهده کرد.

در بیان معماری «حباب، معماری هواست: سازه بادی که با عضو نازکی پوشیده شده و در حفره های ساختمان جای گرفته و سراسر سازه از بالا تا پایین را پوشانده است؛ حباب ها فضای نرمی را در داخل و سازه ی سختی را در خارج به وجود آورده اند که سبب شده فضای موجود و فضای جدید با یکدیگر ترکیب شوند.». ایده ی حباب ها الهام بخش کاربرد خلاقانه ی مصالح بوده تا محیطهای معماری حبابی که تا به حال از لحاظ سازه ای طراحی نشده و یا فاقد کیفیت تجربی هستند.

سبک معماری دیکانستراکشن سبکی از معماری است که توسط ژاک دریدا فیلسوف معاصر فرانسوی بنیان گذاری شد، او یکی از فلاسفه مکتب پساساختارگرایی است.

دیکانستراکشن در فارسی به معنای ساختارزدایی، شالوده شکنی، بنیان فکنی، ساختار شکنی و بنیان فکنی ترجمه شده است. چون عده ای از ساختارگرایان با عقاید ساختارگرایانه به مخالفت برخاستند و به مکتب دیکانستراکشن متمایل گردیدند، به این مکتب  پساساختارگرایی نیز گفته می شود.

ساختارگرایان معتقدند با استفاده از استدلال استقرایی و بررسی نظم پدیده های مشابه و تکراری می توان روابط پدیده ها را کشف کرد و چون همه اعمال انسان از ضمیر ناخودآگاه او شکل می گیرد، این تکرار و نظم در پدیده های انسانی وجود دارد، در حالی که دیکانستراکشن ها معتقدند هر پدیده و هر متنی، ماهیت مستقل خود را دارد و هیچ دو فرد یا پدیده مشابه و تکراری وجود ندارد.